Na wstępie zaznaczmy, że system sygnalizacji włamania i napadu nie chroni przed atakiem intruza, a ma jedynie poinformować mieszkańców oraz odpowiednie służby o takim zdarzeniu. Nie można więc liczyć na to, że samo posiadanie systemu alarmowego uchroni przed nieproszonymi gośćmi. Jednak dobrze zaprojektowany i wykonany z niemalże stuprocentową skutecznością wykryje złodzieja. By było to możliwe, do centrali systemu podłączone są różnego rodzaju czujniki:
wewnętrzne instalowane w budynku;
zewnętrzne umieszczane na elewacji, rzadziej na ogrodzeniu posesji lub słupach.
CZUJNIKI WEWNĘTRZNE
Do czujników wewnętrznych zaliczamy:
czujniki ruchu;
czujniki otwarcia drzwi i okien;
czujniki stłuczeniowe szyby;
czujniki udarowe;
czujniki gazów.
Czujniki ruchu są niewielkimi urządzeniami montowanymi najczęściej wewnątrz domu. Dzięki zastosowaniu detektorów podczerwieni (czujniki takie nazywa się wtedy PIR – wykrywają ciepło), detektorów mikrofal (czujki MW) lub obu tych sensorów (czujki dualne) są w stanie wykryć ruch. Czujniki tego typu powinny być instalowane we wszystkich pomieszczeniach mających otwory okienne i drzwi zewnętrzne. Ze względu na to, że najsprawniej reagują na przecięcie wiązki, powinny być umieszczane w narożnikach pomieszczeń. W dużych przestrzeniach może okazać się koniecznie zaplanowanie dwóch lub większej liczby czujek.
Czujnik otwarcia drzwi i okien, nazywany czujką magnetyczną lub kontaktronem to drugi, najpopularniejszy czujnik w systemach alarmowych. Składa się z dwóch niepołączonych ze sobą elementów: magnesu i części przewodowej. Magnes umocowany jest na stałe w skrzydle drzwi lub okna, zaś część przewodowa na ościeżnicy. Otworzenie okna powoduje oddalenie się od siebie elementów, co odczytuje centrala alarmowa. Kontaktrony powinny być zainstalowane we wszystkich otwieranych oknach oraz drzwiach zewnętrznych.
Czujka stłuczeniowa to nieco rzadziej stosowany element. Jej działanie opiera się na wbudowanym mikrofonie, szczególnie wyczulonym na charakterystyczną częstotliwość hałasu podczas zbijania szyby. Zasięg reakcji czujki producenci określają najczęściej na ok. 10 m, zatem w większości przypadków jedna czujka obsłuży całe pomieszczenie. Warto zwrócić uwagę, że istnieją czujki ruchu z wbudowanymi czujnikami stłuczeniowymi.
Czujnik zbicia szyby może być wykonany również w wariancie udarowym, wykrywającym silne drgania. Wówczas mocowany jest bezpośrednio na szybie. Może być również zainstalowany na drzwiach wejściowych, a nawet ścianach, wykrywając próbę ich sforsowania lub wyburzania.
Czujka gazu usypiającego służy do pośredniego wykrywania intruzów. Taki sensor wykrywa kilka najpopularniejszych gazów stosowanych do usypiania ludzi. Szczególnie polecany jest do domów z systemem rekuperacji, gdyż tą drogą łatwo jest wpuścić gaz do wnętrza. Czujnik instalowany jest w kanale czerpni rekuperacji lub bezpośrednio w pomieszczeniu – najczęściej sypialni w okolicy podłogi.
CZUJNIKI ZEWNĘTRZNE
Czujniki zewnętrzne to m.in.:
czujniki ruchu
czujniki sejsmiczne
Zewnętrzne czujniki ruchu działają podobnie, jak czujki wewnętrzne. Różnica polega na tym, że są odporne na niekorzystne warunki atmosferyczne: wodę, śnieg, wiatr, a także bardzo wysokie i bardzo niskie temperatury. Wykrycie ruchu przez czujkę zewnętrzną może dodatkowo powodować uruchomienie kamery nagrywającej (i transmitującej) obraz ze strefy, w której pojawił się intruz. Może także uruchomić silne oświetlenie tej strefy.
Czujki wstrząsowe (sejsmiczne) to urządzenia montowane m.in. w strefie ogrodzenia, a także np. na dachach budynków, w oknach i w drzwiach. W tym przypadku alarm uruchamia się, gdy czujnik wykryje wstrząs w monitorowanej przez siebie strefie, wywołany np. przez złodzieja przeskakującego przez ogrodzenie, chodzącego po dachu lub mocującego się z bramą garażową.